Spuwen. Dat is het eerste wat ik me herinner na de shopteambattle.

Zaterdagavond was de warming-up voor de shopteambattle, na een bijzonder inspiratieloze middag trouwens. Door het nuttigen van een aantal druppels gerstenat had ik al geen flauw idee meer wat het verschil tussen een beugel en een pijpje was, moet je nagaan. Terwijl de rest van de jongens zich naar de stad manoeuvreerden, ben ik fijn met m’n kussen gaan worstelen. Fortuinlijk genoeg, gezien de hoeveelheid bieren ik de volgende dag nog had te verwerken. Wilde thunderdome-01 hits weerhielden de jongens er niet van, om na een poging tot hakken, de befaamde/beruchte shoarma-toko aan te doen. Luuk omhelsde de gedachte van het slapen meer dan die van het eten, en besloot de barkruk in te ruilen voor de stenen vloer. Tot dusver de warming-up…..

Eenmaal aangekomen op perron 4 zag zelfs de trein er geel en blauw uit van brakheid, wie verzint zoiets?? Gelukkig was er geen reden om ons over te geven aan de brakheid, daar we links en rechts kermisattracties van ons hadden; in de vorm van een tekortkomende twente-hooligan en een uitgerangeerde zeehond.

Eenmaal aangekomen in Maatmancity besloot onze ex-commando Vinnie 48 units, verpakt in halve liters, aan hemeldrank op zijn nek te nemen. Omgerekend 24 kilo aan bier dus, voor de Rink Dubblinga’s onder ons. Hoe kon hij immers weten hoe hij een beugel moest ontkurken?

Dave; wa’erpaipe. (aparte alinea waardig)

24 runs en 24 alcoholische versnaperingen later begon de finale eindelijk. Shifty kon helaas niet mee dingen voor de beker, aangezien maar 1 van de hooggewaardeerde kornuiten zich echt met slobber’n bezig houdt. Dan rekenen we Leon en Jop niet mee. Bier drinken past op dit moment niet in Jop’s bestaan en Leon hangt te veel in Lunatic rond. Daar schenken ze Ölm, en dat smaakt naar lijm. Lijm moet je snuiven. Niet drinken. Dat heeft iedereen toch wel eens gedaan? Toch…. Leon?

Na een, in mijn ogen, belachelijke nollie backflip van Maatman kan ik me van de finale nog weinig heugen. Dat Burnside had gewonnen was net zo’n verassing als Yolanthe een lekker wijf is. Of net zo iets als je joggingsbroek na 2 weken achter je verwarming terug vinden met een halve doos sigaretten erin. Blij verrast, maar achteraf vrij logisch en niks nieuws. Dat Supervet wederom 4de is geëindigd, dat is lullig. Dat valt een beetje in het zelfde rijtje als; je sleutels verliezen, shampoo in je oog krijgen, je vriendin op heterdaad betrappen op vreemd gaan en horen dat je aids hebt. Gewoon lullig. Maar niets aan te doen.

De video van de schoft en de Heiko was ongetwijfeld blazin’. Maar ja, buiten was het ook gezellig….

De finishlijn was Thiems, dat moet je in dit geval vergelijken met 3 courgettes in je derrière. Moeilijk dus. Op Thiems hebben we eten besteld, van de shoarmaboer wel te verstaan. Luuk viel niet eens van de kruk, mieters!

En PRECIES op dit moment komen we aan waar dit verhaal is begonnen. Het uit de nek gaan van mij,uit het raam. Die lahmacun die we op Thiems aten was faliekant mislukt. Op de een of andere manier was de lahmacun verrijkt met shag, export wel te verstaan. Shag doe je alleen in je lahmacun bij het laatste hapje en als je op die manier je geld wil terug confisqueren van de plaatselijke shoarmagoeroe.

Volgende jaar gewoon weer :)